ณ ศูนย์พัฒนาเด็กเล็กบ้านเขาจันทน์หอม วันแรกของสัปดาห์ที่3 ซึ่งเราผู้ทำหน้าที่ปฏิบัติหน้าที่ผู้ดูแลเด็กจะต้องคิดและวางแผน วิธีการต่างๆแต่ละวันเพื่อส่งเสริมเสริมสร้างพฤติกรรมที่พึงประสงค์ให้กับเด็กๆแต่ละครอบครัวก็มีการเลี้ยงดูที่แตกต่างกันไป บอกได้เลยหินพอสมควรสำหรับเทอมนี้ มีบ้างที่ต้องกระจองอแงบ้างเป็นธรรมดาของเด็กที่ต้องอยู่ห่างจากพ่อแม่และบุคคลในครอบครัว วันนี้เด็กๆส่วนใหญ่ไม่ร้องไห้แล้วผู้ปกครองเล่าว่าอยากแต่งตัวมาโรงเรียนแต่เช้ามาโรงเรียนด้วยท่าทางยิ้มแย้มแจ่ม อยากมาเล่นกับเพื่อนๆคงเหลือแต่"น้องใบหม่อน"คนเดียว
สาเหตุที่น้องใบหม่อนไม่ยอมไปโรงเรียน น่าจะเกิดจากการที่เด็กกลัวที่ต้องแยกจากแม่ไป ไม่อยากร่วมกิจกรรมใดๆ หรือเข้ากลุ่มเล่นกับเพื่อน วิตกกังวลง่ายหรือได้รับการเลี้ยงดูแบบปกป้องมากเกินไป ซึ่งก็เป็นหน้าที่ของครูที่จะต้องให้ความใกล้ชิดกับเด็กให้มากขึ้น ได้พูดคุยและแนะนำกับผู้ปกครองแล้วให้ส่งเสริมให้เขามาบ่อยๆจะได้คุ้นเคยกับครูและเพื่อนๆให้การเสริมแรงในการมาโรงเรียน การรับคำว่าจะมารับตามเวลา ทั้งนี้ครูกับผู้ปกครองต้องร่วมมือกัน ฝึกให้เขาทำอะไรด้วยตัวเองบ้างเขาจะได้เกิดความภูมิใจในตัวเอง ทราบดีว่าทุกคนย่อมรักลูกแต่ก็ควรรักลูกให้ถูกทางไม่อย่างนั้นก็จะเป็นรักแบบ"พ่อแม่รักแกฉัน"
ดีมากค่ะ
ตอบลบในฐานะที่เป็นผู้ดูลเด็กและเป็นแม่เหมือนกัน การเอาลูกไปเรียนครั้งแรก ความรู้สึกเป็นเช่นไร ย่อมรู้ สงสารลูกที่สุด แต่เพื่ออนาคตและของลูก จึงต้องยอมละทิ้งความสงสารเพื่อให้ลูกได้เรียนรู้การใช้ชีวิตร่วมกับผู้อื่น ฝึกการช่วยเหลือตัวเอง เพราะผู้เราไม่สามารถอยู่ดูและเขาได้ไปตลอดชีวิต หากผู้ปกครองจิตใจไม่เข้มแข็งพอที่ยะนำลูกมาฝากไว้กับคุณครู ก็จะกลายเป็น"พ่อแม่รังแกฉัน". เช่นเดียวกันกับที่ผู้เขียนบล็อกกล่าว
ตอบลบเก่งมากๆๆคะ
ตอบลบเยี่ยมเลยค่ะ
ตอบลบ