บันทึกสะท้อนคิด วันพฤหัสบดีที่ 11 มิถุนายน พ.ศ.2558

      หลายคนได้ให้คำนิยามมากมายที่เกี่ยวกับคำว่า ครู บางคนเปรียบครูเป็นเหมือนกับแสงเทียน ที่คอยส่องแสงสว่างไปยังเส้นทางที่ดี บางคนอาจจะเปรียบครูเป็นเหมือนกับเรือลำหนึ่ง ที่จะนำพาเราไปสู่จุดหมายปลายทางข้างหน้า  พิธีสำคัญสำหรับเด็กๆวันนี้ก็คือ พิธีไหว้ครู เด็กๆตื่นเต้นตั้งแต่เช้าต่างเอากรวยดอกไม้ ธูปเทียนมาอวดกัน กว่าจะได้เข้าหอประชุมก็ราว09.00น.ครูให้เด็กๆเข้าแถวให้เป็นระเบียบเมื่อได้ยินเสียงระฆังดังขึ้น จนกระทั่งเริ่มพิธี เด็กที่รอตั้งแต่เช้าก็เริ่มจะยุกยิกซึ่งเป็นธรรมดาของเด็กวัยนี้ในการให้ความสนใจในกิจกรรมช่วงสั้นๆดอกไม้ที่เตรียมมาไหว้ครูก็เริ่มจะหลุด เด็กชายคนนึงเขาพยายามจะจัดการกับดอกไม่ตัวเองให้เหมือนเดิม แต่ก็ทำไม่ได้สักที ครูสังเกตเห็นแล้วแต่ก็ยังเฝ้าดูว่าเขาจะทำอย่างไรต่อไป เด็กชายหันไปหันมาและในที่สุด "ครูครับดอกไม้หลุดแล้ว"ครูนั่งลงข้างจับดอกไม้ช่อเล็กมัดรวมกับธูปเทียนและส่งให้ เด็กชายตัวน้อยรีบรับและยิ้มดีใจที่ดอกไม้ตัวเองเหมือนเดิมแล้ว อย่างน้อยวัยนี้จะไม่รู้ความหมายลึกซึ้งในวันไหว้ครู แต่เหนือสิ่งอื่นใดเขาก็ได้เรียนรู้ว่าดอกไม้ที่เตรียมมาเขาจะเอามาใหม่ใครไหว้ใคร ดอกไม้ช่อเล็กถูกส่งกลับมาที่ครูอีกครั้ง สองมือน้อยก้มกราบลงพร้อมกับรอยยิ้มแฉ่ง นั่นเป็นความรู้สึกที่อธิบายไม่ถูก ความปลื้มปลิ่มในลูกศิษย์ตัวน้อยทุกคนด้วยความรักและเอ็นดูคงจะอยู่ในหัวใจครูทุกคนอย่างแน่นอน